راهکارهای پیشگیری از اضطراب ناشی از همه گیری یک
بیماری مسری (کرونا ویروس)

اضطراب یک مکانیسم
دفاعی لازم و طبیعی جهت حفظ حیات و کاهش آسیبهای متوجه انسان و سایر موجودات زنده می
باشد. اما این عامل محافظ گاه با افزایش افراطی سطح آن می تواند بعنوان یک عامل آسیب
زا و مختل کننده زندگی در آید. از این رو موارد ذیل درراستای مرور راهکارهایی که می
تواند در شرایط پراضطراب فعلی به کمک آحاد جامعه برآید، نگاشته شده است.

 

لطفا انجام ندهید:

1 ) از نشر مطالب
و اخباری که اعتبار آن مشخص نیست، اجتناب کنید.

2 ) از نشر اخباری
که اطلاعات مربوط به آن مورد تایید است اما کمک مضاعفی در امر پیشگیری و درمان نمی
کند اجتناب کنید نظیراخبار مرگ افراد مبتلا بخصوص با ذکر نام و انضمام عکس و.. برای
کسانی که مایلند از آمار مرگ و میر اطلاع حاصل کنند، آمارها در پایگاههای خبری مرتبط
موجود است.

3 ) از تخریب فعالیتهای
گروههای ارائه کننده خدمات تشخیصی و درمانی و پاشیدن بذر بی اعتمادی نسبت به کسانی
که در خط مقدم ارائه کمکها هستند و جانشان را به خطر می اندازند جدا پرهیز کنید. این
امر علاوه بر آسیب زدن به کل جامعه بخصوص گیرندگان خدمات و ایجاد اضطراب شدید در ایشان،
به فرسودگی بیشتر جسمی و روانی کادر درمانی و بالتبع افت خدمات ارائه شده می انجامد.

4 ) از سرکشی مکرر
به سایتهای اینترنتی غیر مرجع، فضاهای مجازی غیر مرجع و جستجوی وسواس گونه علائم در
گوگل اجتناب کنید. این اقدام بر اضطراب شما می افزاید و این امر به خودی خود می تواند
بر خواب، اشتها و فعالیت سیستم ایمنی شما که همگی برای دفاع از شما در برابر بیماریها
لازم است، اثر نامطلوب داشته باشد .

5 ) از مراجعات غیر
ضروری به بیمارستانها و مراکز درمانی به جد خودداری نمایید. این امر هم در حفظ سلامت
شما به سبب کاهش تماس با مبتلایان احتمالی بعنوان یک امر پیشگیرانه حائز اهمیت است
و هم از ایجاد بار مضاعف غیر ضروری بر سیستم درمانی جلوگیری می کند. این کار همانند
عدم به کار انداختن وسایل برقی غیر ضروری در ساعات اوج مصرف برق است.

6 ) از نشان دادن
اضطراب شدید و افراطی به کودکان خود بپرهیزید. بیشترین عاملی که اضطراب کودکان را بر
می انگیزد، دیدن منابع حمایتی و پناهگاه های عاطفی خود یعنی والدینشان، در حالت اضطراب
و استیصال است.

7 ) از معاشرت مکرر
یا طولانی با افرادی که نگرش انتقادی مفرط، اضطراب زا، همواره شاکی و بدبین دارند بپرهیزید
و چنانچه مقدور نباشد مدت ارتباط را کاهش دهید و یا موضوع صحبت را به مسائل غیر اضطراب
زا سوق دهید.

 

لطفا انجام دهید:

1) در امر پیشگیری
از ابتلا به بیماری کوشا باشید و دیگران را با نشر مطالب معتبر در خصوص روشهای پیشگیری
که در پایگاه های خبری مرجع بارگزاری شده است به علم مرتبط مجهز سازید.

2) هنگامیکه دچار
اضطراب در مورد بیماری می شوید به خود گوشزد کنید که پیش از این نیز همه گیریهای واگیردار
دیگری که حتی درصد کشندگی بالاتری داشته اند را به سلامت پشت سر گذاشته اید.

3) اخبار امیدوارکننده
معتبر موجود در مورد بهبود اشخاص مبتلا در کشور را باز نشر دهید. این امر باعث تزریق
امیدی واقعی به جامعه مضطرب کنونی مان می شود.

4) از کادر درمانی
کشور در سطوح مختلف حمایت کنید تا علاوه بر کاهش اضطراب غیر ضروری، به افزایش دلگرمی
و غلبه برخستگی و فرسودگی پرسنل دخیل در این امر (پزشکان، پرستاران، بهیاران، کمک بهیاران،
نیروهای خدماتی بیمارستان و دیگر اعضای کادر درمانی) بینجامد و ارتقای روابط بین فردی
و کیفیت ارائه خدمات را قدرت بخشد.

5) وقتی که اضطراب
بر شما سایه افکنده است، به فکری که در سر دارید و باعث اضطراب شما شده است توجه کنید
و آن را با افکاری که اضطراب شما را می کاهند، جایگزین نمایید و به روشهای کارآمدی
که پیش از این جهت غلبه بر اضطراب خود به کار می بردید،بپردازید نظیر تماشای فیلم،
خواندن کتاب، نیایش، انجام بازی یا صحبت با اعضای خانواده در مورد مطالب مورد علاقه
غیر اضطراب آور، انجام تن آرامی (ریلکسیشن)، بستن چشمها و تصور صحنه های آرام بخش نظیر
امواج آبی و آرام دریا، گوش دادن به موسیقی های آرام و...

6) در مورد احساسات
خود نظیر نگرانی، اندوه، ترس و خشم در زمان عدم حضور کودکان با اعضای بزرگسال متعهد
و بالغ دیگر خانواده صحبت کنید. اگر کودک شما مایل است در این خصوص احساسات خود را
به شما بروز دهد، مشفقانه، حامیانه و مقتدرانه پذیرای احساساتش باشید و کمک کنید که
در کنار شما احساس امنیت را بازیابد.

7) اگر مدتیست که
رد پای علائم روانپزشکی نظیر اضطراب، افسردگی و ... را در زندگی خود می بینید که باعث
اختلال عمده در عملکرد روزانه شما شده یا سبب شده است عملکردتان را به خرج تحمل رنج
روانشناختی بسیار حفظ کنید به پزشک، روانپزشک و روانشناس جهت برخورداری از حمایتهای
لازم درمانی مراجعه فرمایید.